Volledig vrije teugel of strikte kaders – welke zou jij kiezen?

Keira, mijn overleden pluisgenootje, deed iets wat ik ook vaak heb opgemerkt bij mensen.
Was een deur gesloten, dan ging ze net zo lang protesteren totdat ‘ie open ging.
Was die deur eenmaal open, dan deed ze er vaak niets mee. Soms liep ze heel even de kamer uit, om direct weer terug te keren. Soms moest de deur zelfs weer dicht.

Krijgen mensen strikte kaders, dan gaan ze er steevast tegenaan schoppen.
Krijgen mensen volledig vrije teugel, klappen ze negen van de tien keer dicht.

In het kader van mijn themakamers heb ik al gezegd dat begrenzing leidt tot creativiteit. Wat mij betreft zelfs meer dan grenzeloosheid. 
En daaruit is ook een motto van mij voortgekomen: je moet iets heel graag willen, dan vind je wel een manier.
Een tijdje geleden merkte ik dit allebei heel duidelijk in schrijven.

Gedicht
Op Instagram was een account Dichtober, dat de maand oktober had omgedoopt tot gedichtenmaand.
Iedere dag kreeg je een nieuw woord van de dag, om naar aanleiding daarvan een gedicht te schrijven. Niet voor roem of eer, maar gewoon uit plezier voor schrijven.

Op een dag was het woord van de dag Alfabet.
Ik las het woord en direct kwam de gedachte op dat het tof zou zijn als alle eerste letters van elk woord samen het alfabet vormden. Maar zou dat lukken?
Die vraag was de aanzet. Ik ging onderzoeken of het zou lukken.

Toen ik al vlot de eerste zin had; Alles Begon Chaotisch, besloot ik dat het mogelijk was.
Misschien een overhaast besluit, maar ik had met die drie woorden een thema, nu kon ik nog gerichter puzzelen met de woorden.
Achteraf vraag ik me af of ik onbewust niet al had besloten dat het een Scheppingsgedicht moest worden – want alles begint tenslotte met het alfabet. (In het begin was het Woord.)
En het zegt wel iets dat ik zo snel deze zin had, en niet Appie Bonuskaart Check, om maar iets heel anders te noemen.

Wat was ik blij toen ik de zin Hoog In Jakobsladder vond, omdat dit het begin plaatste in de hemelen. Wat, wanneer en waar; zelfs verhaaltechnisch gezien klopte het.
Ik was nóg vastbeslotener om dit gedicht te voltooien.

Die vastbeslotenheid had ik nodig, want er kwamen echt lastige stukken. Uiteraard Q, X en Y, maar ik heb ook heel lang zitten puzzelen op bijvoorbeeld K, L en M.
Dat ik volhield, was mede omdat ik zo blij was met die eerste successen.
En omdat ik die eerste zinnen zo tof vond, stond ik mezelf niet toe om te gaan smokkelen.
Geen verdwaalde ‘t of ‘n ergens stiekem tussen moffelen. Ik wilde de deur niet op een kier, geen versoepeling van de strikte kaders, want het zou afbreuk doen aan het eindresultaat. Tuurlijk zou het voor mij makkelijker zijn, maar het gaat nooit om de schrijver, het gaat om het verhaal. Dat moest en zou kloppen, van A tot Z.

Wat ik jou hiermee wil meegeven, is dat je jezelf heel strakke kaders kan opleggen, zonder dat dit hoeft te knellen. Sterker nog, dat iets je een beetje in de weg zit, kan juist onverwacht tot heel mooie dingen leiden. In de zin van het eindresultaat zelf en/of de ervaring die jij erdoor opgedaan hebt.

Daarom: begrenzing leidt tot creativiteit, en je moet iets heel graag willen, dan vind je wel een manier.


Poëzieweek 2023
Gisteren (donderdag 26 januari) is de elfde editie van de Poëzieweek van start gegaan.
Op mijn Instagram schrijven we ter ere hiervan iedere dag een gedichtje.

Elke dag krijg je ter inspiratie twee elementen:
– een woord van de dag
– een dichtvorm
Je mag een van de twee kiezen, allebei mag natuurlijk ook.

Het nieuwe woord van de dag en dichtvorm post ik de avond ervoor, zodat je er eerst rustig een nachtje over kan slapen.

Meedoen is puur voor de leuk en omdat het geen wedstrijd is, heb je niets te verliezen 🙂
Zin om mee te schrijven? Gezellig, kom erbij!
Alle info vind je op mijn Instagram. Ik zie je daar graag!