Wat doe je precies?
Schrijven met volwassenen. Individueel en in kleine groepjes. Verhalen(f)luisteren, zo noem ik het. Door aandachtig kijken, luisteren en vragen, steeds helderder zien wat er al ís.

De ene keer is de vorm autobiografisch, de andere keer creatief, maar altijd gericht op zelfontdekking.
En ik bied manieren om verhalen te verstaan. Films, boeken, liedjes en verhalen uit het dagelijks leven. Met die inzichten kan je niet alleen wat er om je heen gezegd wordt beter verstaan, maar ook dat horen wat je zelf (niet) zegt. 

Wat bedoel je met ‘het verhaal ís de boodschap’?
Wanneer je met aandacht kijkt, zal je zien dat de vorm een verbeelding is van de boodschap. De boodschap is in taal, wat de vorm is in beelden.

In deze video laat ik je een stukje van het principe zien.

Waarom vind je verhalen zo belangrijk?
Omdat mensen elkaar ooit verhalen zijn gaan vertellen om elkaar te helpen met (over)leven. Op fysiek niveau, emotioneel niveau en spiritueel niveau.

En verhalen wíllen ook gedeeld worden. Doen we dit niet, met name als het gaat om gebeurtenissen met een grote emotionele impact, dan kan dit leiden tot geestelijke en/of lichamelijke klachten.

Vertel je ook verhalen?
In de vorm en context van een lezing: zeker!
Als je hierbij denkt aan puur en alleen een sprookje of mythe vertellen, optreden als een verhalenverteller, dat doe ik niet.

Wat is je doel?
Een verhaal helpt als je het vanuit verschillende perspectieven kan bekijken en beschrijven. Hierdoor ontstaat ruimte. Voor jou en de mensen om je heen.
Dit spelen met perspectieven probeer ik je aan te bieden. Met behulp van sprookjes en andere verhalen. Met invloeden vanuit allerlei windrichtingen. Therapeutische, systemische, voorouderlijk besef, Boeddhistische en filosofische. Ik bied je op zoveel mogelijk manieren een andere manier van kijken.

Ik heb een andere vraag…
Deze kan je hier stellen.