Waarom moeten we dit doen/leren/weten?
Dit ga ik toch nooit gebruiken.

Zulke opmerkingen (vaak afkomstig van jonge studenten) begrijp ik nooit.
Ik ben een notoire kennisverzamelaar, want-je-weet-maar-nooit.
Inmiddels heb ik schoorvoetend moeten terugkomen op mijn kindvoornemen om ooit àlles te weten, maar nog altijd vind ik het prettig om van zoveel mogelijk onderwerpen in elk geval íets te weten.

Misschien komt het doordat mijn grootmoeder geboren is in een land dat niet meer bestaat. En dat zij (bewust of onbewust) heeft doorgegeven dat je altijd rekening moet houden met dat dingen mis kunnen gaan.
Hierbij stellen mensen zich vaak voor dat er heel zwartgallige preken gehouden worden, maar een wereldbeeld wordt meestal juist heel subtiel doorgegeven. Veel meer in daden dan in woorden.
Ik zal een voorbeeld geven.

Stel, je bent op vakantie of op doorreis. Je overnacht in een hotel. Eén nachtje maar. Je hebt de sleutel gekregen, gaat naar je kamer en zet je koffer neer. Wat doe je daarna?
Er zijn legio mogelijkheden, die allemaal voortkomen uit hoe je de wereld beziet.
De een zal de koffer (deels) uitpakken, de ander zal zichzelf opfrissen, weer een ander zal de kamer weer verlaten en eerst een hapje gaan eten.

Wat ik geleerd heb, is dat je eerst en bovenal de vluchtplattegrond grondig bestudeert. Zorg dat je weet waar je bent en waar je naartoe moet. Loop naar de dichtstbijzijnde nooduitgang. Weet waar het trappenhuis is.
En begrijp goed, dit werd altijd als vanzelfsprekend gedaan, geen spanning of heftige emoties. Het was net zo vanzelfsprekend als dat je je voeten veegt voor je naar binnen stapt en je handen wast als je van de wc komt. Ik heb pas ontdekt dat niet iedereen dit doet, toen ik met andere mensen op vakantie ging.

De informatie van vluchtroutes en nooduitgangen heb ik nog nooit nodig gehad. En statistisch gezien is de kans dàt ik het ooit nodig zal hebben, uiterst klein. Maar in tijdens van crisis kan je niet rustig de benodigde informatie opzoeken. Los van de factor tijd, misschien heb je de benodigde middelen dan niet meer beschikbaar.
Bepaalde informatie om te overleven moet je paraat hebben.
En omdat je niet vooraf weet in welke crisis je terecht gaat komen, kan je in mijn optiek nooit zeggen ‘dit hoef ik niet te weten, want ik zal het toch nooit nodig hebben‘.

Welke informatie om te (over)leven heb jij stilzwijgend van huis uit meegekregen?