Ooit las ik in een tijdschrift van een ‘pillendokter’ die mensen boeken voorschreef, op basis van hun klachten.
Destijds vond ik het vooral een leuk gevonden woordspeling. Inmiddels weet ik dat het geschreven woord (verhalen en gedichten) wel degelijk een helende werking heeft.

Dichteres Ellen Deckwitz vertelt openhartig dat poëzie lezen haar depressies dragelijk maakt.
Het gevoel dat iemand eerder ervaren heeft wat zij voelt, en erover geschreven heeft, voelt als een uitgestoken hand. Je bent niet alleen.

Als er iets is dat wij lijdende mensen met elkaar gemeen hebben, is het dat we ten tijde van onze diepste duisternis geloven dat we de enige zijn die zich zo voelt.
Boeken doorbreken op zachtaardige wijze ons isolement. Schudden ons wakker.
Verhalen tonen ons dat ze ons begrijpen, en wijzen ons vervolgens een weg die we voorheen nog niet konden zien.

In 1916 werd voor het eerst de term ‘bibliotherapie’ gebruikt, door Samuel McChord Crothers, een Amerikaanse dominee. Het principe is eenvoudig: boeken worden ingezet bij de behandeling van medische en met name psychische klachten.

Naast het voelen dat je niet alleen bent, geven boeken ons houvast door ons woorden aan te reiken. Woorden waarmee wij kunnen beschrijven hoe we ons voelen.
Het sprookje van Repelsteeltje leerde ons al dat wanneer je iets bij naam kent, het zijn oorspronkelijke macht over je verliest. Daarom is er vaak in eerste instantie opluchting wanneer er na een lange zoektocht van talloze onderzoeken, eindelijk een diagnose wordt uitgesproken.
Je weet nu waar je mee te maken hebt, er ligt een woord. Met een woord kan je richten.
Met een woord kan je mensen vinden die eerder niet in je blikveld verschenen.
Taal doet ertoe.

Verhalen helpen ons ook onze emotionele weerbaarheid te ontwikkelen. Met name de ‘duistere’, meer oorspronkelijke sprookjes geven ons van jongs af aan de nodige handvatten om te leren omgaan met tegenslag, kwaadaardigheid, angst en de dood.
Wees daarom spaarzaam met de suikerpot; teveel zoet is werkelijk niet goed.
Een nachtmerrie zo af en toe hoort erbij, maar ga er ook niet automatisch van uit dat een eng verhaal voor angstige dromen zal zorgen.

Verhalen lezen werkt helend, zeker in combinatie met expressief schrijven.
Wat was jouw lievelingsverhaal als kind? Schrijf daar eens over.
En probeer al schrijvende te ontdekken welke informatie om te (over)leven dat verhaal in zich droeg.
Ik durf te stellen dat het precies het medicijn was dat jij nodig had.