Op 15 augustus herdenken we het einde van de Tweede Wereldoorlog in voormalig Nederlands-Indië.
Misschien begint een oorlog bij het eerste schot en eindigt het wanneer het laatste schot gevuurd is. Maar het einde van oorlog is niet gelijk aan het begin van vrede.
Na de oorlog is tijd en ruimte nodig om te verwerken. Om de verhalen met elkaar te delen van wat ieder heeft doorstaan. Die tijd en ruimte was er niet.
Direct na de Tweede Wereldoorlog kwam de Bersiap. Indonesië vocht voor haar onafhankelijkheid. Nederland vocht terug.
Vele Indische mensen vluchtten naar Nederland, omdat ze tenslotte Nederlands Staatsburger waren. De Nederlandse regering zag het anders. Alle Nederlandse burgers waren voor de wet gelijk, maar sommigen waren meer gelijk dan anderen.
In Nederland kwam de wederopbouw, het zoeken naar een eigen plekje, zowel letterlijk als maatschappelijk. In veel gevallen was het geen warm welkom. Keihard werken, jezelf voortdurend bewijzen tegen alle vooroordelen in. Wees Nederlandser dan de Nederlanders, werd het motto. Daarin pasten geen verhalen over wat men in Indië heeft moeten doorstaan. Er was wederom geen tijd, geen ruimte voor verwerken. Nieuwe pijn kwam er bovenop en werd ook weggestopt. Gewoon doorgaan, niet zeuren, de oorlog is voorbij.
Aankomende zaterdagmiddag 15 augustus van 12:10 tot 13:30 uur zendt NPO1 live de herdenkingsceremonie bij het Indische Monument in Den Haag uit, die dit jaar wegens corona helaas niet openbaar kan zijn.
Tijdens deze herdenking zijn we met elkaar 1 minuut stil om te herdenken. Ik nodig je uit om ook stil te zijn. Om te luisteren naar alles wat in de stilte gehoord en gevoeld kan worden.
De Tweede Wereldoorlog is 75 jaar geleden geëindigd.
Ik wens ons allen toe dat de vrede nu begint.