In deze nieuwste Disney Pixar animatiefilm volgen we de broers Ian en Barley op hun queeste. Twee elven in een wereld die ooit vol magie was, maar langzaam zijn de bewoners dit vergeten en weggezakt in een gemakzucht cq afhankelijkheid. Magie kostte tijd en moeite om te leren, dan was techniek veel makkelijker. En zo zien we centauren die niet meer rennen maar autorijden en Pixies die niet meer vliegen maar motor rijden.

Barley is de oudste van de twee broers. Een aanwezige, luide jongeman met een sterke hang naar de oude tijden. Hij protesteert hartstochtelijk wanneer er weer een monument uit lang vervlogen tijden gesloopt dreigt te worden, en is volkomen verslingerd aan een oud spel dat sterk doet denken aan Dungeons & Dragons. De makers zijn hiervoor ook geadviseerd door D&D experts.
Ian is veel stiller en sterk zoekend naar zichzelf. Hij heeft hun vader nooit ontmoet, omdat deze overleed voor Ian geboren werd. Barley heeft een paar herinneringen aan hun vader en Ian verlangt hevig naar alle snippertjes info die hij maar kan krijgen.
Op Ians 16e verjaardag krijgen de broers de kans om hun vader eenmalig terug te halen, voor 24 uur. Daar is magie voor nodig. En daarmee begint een klassieke queeste. De liefde voor dit genre is voelbaar en het is prachtig hoe de kleinste details in elkaar grijpen.

Disney Pixar spreekt met Onward de hoop uit dat wij nog een vonkje magie in onszelf hebben. Dat we onszelf ontdekken. En het blijft niet bij deze wens, de film toont het ons door veelvuldig een beroep te doen op de magie in onszelf; onze creativiteit en veerkracht. Er wordt gezegd dat je op een queeste hebt te werken met wat je hebt. Barley leeft dat voor met hart en ziel, waar Ian zich aanvankelijk alleen richt op wat er ontbreekt. Barley leert hem niet op te geven, ook al lijkt het hopeloos. Aanstekelijk inspirerend.
Verder vind ik het krachtig dat er in de film zelf ook gevolg gegeven wordt aan de terugkerende uitspraak: ‘The obvious route is never the right one’ (de meest voor de hand liggende route is nooit de juiste). Het verhaal zou heel eenvoudig kunnen verlopen, maar er worden bochten genomen die het geheel nog waardevoller maken. Ook al heb je een doel voor ogen, de route ernaartoe is hobbelig en het pakt lang niet altijd zo uit als je had verwacht, maar dit hoeft geen probleem te zijn. (Je moet een risico nemen voor een avontuur.) Soms is het een kwestie van anders leren kijken en juist dit alles maakt niet alleen de persoonlijke groei van beide broers nog sterker maar ook de boodschap veel krachtiger.