• Sharon, 37 jaar. Woonachtig in Groningen met vriend en katten.
• Onvermoeibaar leergierig.
• Dol op de animatiefilms van Disney en Pixar. En de series Blackadder, Poirot en Columbo.
• Houdt van de Anton Piecksfeer van de Efteling.
• Maakt graag dingen. Liefst van die dingen die veel gepriegel zijn.

‘Spreken is zilver, 
zwijgen is Indisch.’

Waarom De Sprookjessmid?
Van huis uit heb ik niet meegekregen dat we onze levenservaringen met elkaar delen. En in mijn eigen zoeken naar betekenis, merkte ik dat ik daarin niet de enige ben. Ook merkte ik hoeveel daarmee verloren gaat. Tijd, energie, kansen en niet in de laatste plaats wijsheid.
Daarom zet ik mij in om jou te helpen je wijsheid door te geven. Te beginnen met je te laten inzien dat iedereen wijsheid vergaard heeft gedurende hun leven. Daar hoor jij ook bij.

In de loop der jaren stuitte ik op oeroude wijsheid, recente(re) kennis en ik ging patronen ontdekken. Overeenkomsten zien. Uiteindelijk ben ik gaan zien dat er geen verhalen zijn mét een boodschap – het verhaal ís de boodschap. Vorm voortvloeit uit inhoud. En dat wij mensen telkens weer in de valkuil trappen van dit omdraaien, maar dat werkt niet.
Vorm vloeit voort uit inhoud: ik leer je op deze manier kijken en luisteren. Met als doel dat jij zélf kan verhalen met inhoud. En zo jouw wijsheid kan doorgeven op een manier die werkt én die bij jou(w boodschap) past.

Na een ontdekking trek ik telkens weer verder, om nieuwe horizonnen te verkennen. Een verlangen naar het grotere plaatje leren zien drijft mij voort.
Anders leren kijken is mijn mantra, Ken uzelve mijn motto.

Verhalen zijn voor mij geen doel, maar een middel. Een belangrijk instrument. Van oudsher vertellen wij mensen elkaar verhalen om elkaar te helpen met leven en overleven. Op welke manier dan ook. Vanuit deze zienswijze houd ik mij bezig met verhalen. Dit zegt niets over de vorm, enkel over de boodschap. Of je nu ‘gewoon’ je beroep uitoefent, welk beroep ook, of bewuster bezig bent met verhalen, je kan een boodschap in iedere vorm verpakken.

Ik mag mijzelf Chief Storyteller noemen, maar prefereer de term verhalenfluisteraar. Met in mij het Groningse zwijgen en het Indische zwijgen, ligt fluisteren meer in mijn lijn. Bovendien kan ik zo beter horen wat er (niet) gezegd wordt.