Mijn naam is Sharon. En als kind van zowel het Groningse als het Indische zwijgen, heb ik goed leren luisteren in de stilte. Wanneer mensen niet of nauwelijks iets vertellen over zichzelf, leer je mensen kennen via de verhalen die ze wél vertellen, en de taal die ze daarbij gebruiken.
Luisteren doe ik dan ook het allerliefst. Maar wie mij ‘in actie’ heeft meegemaakt, weet dat ik heel rake vragen kan stellen of raak woorden kan geven aan wat er speelt. Dit zet ik in omdat ik begrijpen belangrijk vind, want mensen vertellen verhalen om zichzelf en elkaar te helpen met (over)leven. Wanneer een verhaal niet wordt verstaan, dan kan het ons niet helpen. In het ergste geval gaat het zelfs in de weg zitten.

Ik houd van zowel fictie als non-fictie verhalen, en ben altijd nieuwsgierig naar wat ik nog niet weet of nog niet begrijp.

Ondanks het analytische, ben ik veel meer gevoelsmens dan je misschien zou verwachten.

Tijdens een online sessie is de kans aanwezig dat je een van mijn katten door beeld ziet lopen of op de achtergrond hoort. Fanmail sturen mag 😉