Verhalen met een omweg
Je wilt weten of je goed zit bij mij.
Dus voor ik je over mijzelf vertel, vertel ik je eerst iets over jou.

Je bent dol op de symboliek en het vleugje mysterie van sprookjes en andere (oude) verhalen.
Misschien schreef je als kind zelf al creatieve verhaaltjes. Misschien ben je hier nooit mee opgehouden, misschien is het met de jaren wat verwaterd.
Je weet dat je een verhaal hebt waarmee je anderen kunt helpen, maar je krijgt het er nog niet uit.

Hoe fijn zou het zijn om jezelf te vinden in je verhalen?

Geen schrijftips, geen weet-je-wat-jouw-verhaal-nodig-heeft, niets van dat alles. Ik ben geen schrijfcoach en ik help je niet om gepubliceerd te worden.
Wat ik wél doe, is verhalen(f)luisteren. (Dit leg ik hieronder uit.)

Verhalen(f)luisteren: 
door aandachtig kijken, luisteren en vragen,
steeds helderder zien wat er al ís.

Waarom De Sprookjessmid?
Als kind van zowel het Groningse als het Indische zwijgen, heb ik goed leren luisteren in de stilte. Waar ik eerst geloofde dat we onze verhalen niet met elkaar deelden, merkte ik uiteindelijk op dat er werd verteld met een omweg. Indirect, in bedekte termen, vergelijkingen of metaforen. Wie de woorden zelf niet heeft, of telkens niet verstaan wordt, vindt een andere manier van zichzelf uiten.
Doorgeven van verhalen gebeurt sowieso lang niet altijd in de vorm die we verwachten. En juist die verwachtingen kunnen ons verhinderen op te merken en te verstaan. Daarom helpt het om door vorm heen te leren kijken. Er zijn geen verhalen met een boodschap – het verhaal ís de boodschap.

Op speelse, laagdrempelige wijze geef ik jou manieren om te horen wat je onbewust al weet.
De vorm is schrijven omdat:
– schrijven vertraagt ten opzichte van babbelen;
– schrijven automatisch laat focussen. Bij praten gebeurt het nogal eens dat we halverwege een zin een nieuwe zin beginnen, bij schrijven gebeurt dit van nature niet;
– je bij praten kan kwijtraken wat je precies gezegd hebt, bij schrijven niet;
– je op elk gewenst moment zelf kan terugkeren naar je schrijfsels en er opnieuw naar kan kijken.

Ervaring met schrijven is niet nodig. Enkel bereidheid om te schrijven over waar je niet over wilt schrijven, maar gevoelsmatig wel over moet schrijven.
(Nadrukkelijk ‘gevoelsmatig moeten’; dit komt vanuit een innerlijk weten. Als het een moeten is dat je jezelf oplegt, werkt het niet of zelfs averechts.)