
Een ongeleid projectiel, zo noemde ze me.
Al pakweg 10 jaar geleden hoor, maar ik denk nog wel eens terug aan deze woorden van die boze mevrouw van het stagebureau. Vooral wanneer ik dingen moet regelen die ik nog nooit eerder heb hoeven regelen én dat helemaal op mijn eigen manier doe. (Want ja, hoe zou ik het anders moeten doen?)
Ik was gewend om al mijn (studie)zaakjes zelf te regelen. Dus dat had ik gedaan. Wist ik veel dat er zoiets als een stageburau bestond. Daar kwam ik pas achter toen ze boos op mij werden omdat ik ze gepasseerd had. Het was destijds namelijk heel nadrukkelijk niet de bedoeling dat studenten hun eigen stage regelden. Nu is dat heel normaal.
Nog steeds doe ik dingen lang niet altijd zoals andere mensen ze zouden doen.
Gelukkig is mijn lief ook niet iemand die altijd de route ‘zo doet men dat’ volgt.
Voor de meeste mensen zou verhuizen al genoeg stress en gedoe zijn, daar hoeft dan even niets bij dat niet per sé noodzakelijk is.
Wij daarentegen hebben besloten dat we dit voorjaar gaan trouwen!
Want hé, een echt grote-mensen-huis en eindelijk een tuin, daar willen we van genieten met onze naaste familieleden in een knusse combi housewarming/wat-fijn-jullie-weer-in-het-echt-te-zien-feest.
En dat organiseren mijn lief en ik samen, tussen de bedrijven door.
Misschien ben ik nog steeds wel dat ongeleide projectiel van 10 jaar geleden.
Maar als dat zo is, ben ik gelukkig niet alleen 😉
Korte pauze van de blog
Omdat de grote dag nadert, mijn hoofd een beetje over begint te lopen van alle regeldingen, én omdat ik eerlijk gezegd best wel wat moeite heb met het verwerken van alle (wereld)gebeurtenissen van de afgelopen tijd, heb ik besloten een schrijfpauze in te lassen.
De wekelijkse blog pauzeert tot nader bericht.
De draad pak ik te zijner tijd weer op met je informeren over mijn boek. Ja, dat ligt ook nog op de plank. Soms komt het leven even keihard door alle plannen heen.
Ik ben en blijf gewoon beschikbaar voor individuele sessies, voel je daarvoor onverminderd welkom.
Fijn voorjaar en tot de volgende keer!