Die blije verrassing
als je ‘s ochtends naar buiten keek…
In mijn jeugd hield ik het meest van de laatste twee maanden van het jaar. Eigenlijk nog steeds.
Er was een duidelijke omslag in het weer; zoals ik mij herinner, viel er tot begin jaren ’90 altijd wel sneeuw zo rond mijn verjaardag en in december.
Die blije verrassing als je ‘s ochtends naar buiten keek en zag dat de wereld er opeens heel anders uitzag – geen weerbericht volgen droeg sterk bij aan die verrassing en dat gevoel van mysterie.
We maakten meer zelf. Een lampion voor Sint Maarten, mijn verjaardagstaart, appelbollen rond Sinterklaas, kerstkoekjes en natuurlijk oliebollen en appelflappen voor oud en nieuw.
Toen we oud genoeg waren voor lootjes trekken met Sinterklaas, gingen we helemaal los op de gedichtjes en surprises. We werden steeds creatiever en maakten er hele speurtochten van – grote hilariteit toen er een keer twee of drie speurtochten elkaar kruisten: ‘Nee! Dat pakje moet je terugleggen! De jouwe ligt ook in die kamer maar het is niet die!’
Er was meer tijd, minder haast. Was het eenmaal kerstvakantie konden we uitslapen, hoefden we nergens heen. Als het donker werd, nestelden we ons op de bank onder een dekentje om naar de jaarlijkse herhalingen van dezelfde familiefilms te kijken. Het had iets vertrouwds, gaf iets om aan vast te houden.
Winterverhalen raakten als vanzelfsprekend een diepere laag. Alsof deze verhalen ouder en wijzer waren dan andere verhalen.
En dan kwam januari. Gek genoeg veel vaker bedekt met een dikke laag sneeuw, maar ik heb er nooit dezelfde zachtheid in kunnen ontdekken die ik moeiteloos vond in met name december. Zelfs de lichtjes binnen en op straat gaven in januari een minder warm gevoel ten opzichte van de maand ervoor.
Door de jaren heen hebben verschillende schrijvers verhalen geschreven waarin zowel jaargetijden als de maanden van het jaar een menselijke vorm en elk hun eigen karakter hebben.
Hoe zien de maanden van het jaar er voor jou uit? Begin zoals ik deed, met je eigen herinneringen en bouw van daaruit voor iedere maand een persoonlijkheid.
Hans Christian Andersen heeft ‘Twaalf met de Post’ geschreven, een verhaal waarin de twaalf maanden zichzelf voorstellen – en wat brengen zij met zich mee voor het nieuwe jaar?
Ik vertel je het verhaal in deze podcast.
Volgende week maakt de wekelijkse BlogBrief plaats voor de nieuwsbrief die elk half jaar verschijnt. Deze komt niet op mijn website te staan. Als je hem wilt ontvangen, weet je wat je te doen staat.
In verband met de feestdagen verschijnt de eerstvolgende blog op 5 januari.
Via deze weg wens ik je alvast fijne feestdagen en een heel gelukkig 2022!