Vorige keer schreef ik over de Griekse mythologie en de nieuwe invalshoek waar ik eindelijk op stuitte, na jarenlang tevergeefs zoeken.
Toen het eerste enthousiasme wat uitdoofde, merkte ik dat ik nog steeds niet werkelijk gevonden had wat ik zocht. Maar wat zocht ik dan precies?

Daar had ik veel meer over na moeten denken. Niet alleen wàt ik zocht, maar ook waarom.
Mijn ongeduld op dit gebied zou mij later nog flink komen bijten. Want waar je vooraf geen tijd voor neemt, verdwijnt niet opeens. Het komt achteraf zijn deel opeisen, wanneer het totaal niet meer uitkomt.

Omdat ik toen nog vond dat je pas vooruitgang boekte wanneer je iets deed, ging ik verzamelen.
Alles wat ik in de loop der jaren geleerd had over de Griekse goden en godinnen, legde ik naast elkaar. Vanuit de geschiedkundige hoek, vanuit de Jungiaanse psychologie, en vanuit de handleeskunde – een jaar eerder had ik een basiscursus gevolgd, en Griekse/Romeinse goden worden in het handlezen ook gebruikt.
Ik raakte bijna bedolven onder de aantekeningen. Vol enthousiasme werkte ik dit verder uit.
Op dat moment leek het zó gestructureerd…

Juni 2017. In Kampen geef ik de workshop ‘Ontmoeting met je innerlijke godenwereld’ aan een select groepje belangstellenden. Het is een proef, om te kijken wat wel/niet werkt. Van deze deelnemers weet ik zeker dat ze eerlijke feedback zullen geven.
De dag is een succes te noemen; de deelnemers zijn enthousiast en ik heb volop kunnen experimenteren en observeren. Ook ik voelde dat er heel mooie dingen gebeurden die dag.
Toch zal dit de enige keer zijn dat ik deze workshop geef. Er klopt iets nog niet helemaal.
Geen idee alleen wat.

In september 2017 begin ik de leergang voor Chief Storyteller aan de Storytelling Academy. Daar begin ik te begrijpen wat er ontbreekt; ik heb geen idee waartoe ik ‘iets’ met de Griekse godenwereld wil doen.
Een bijzonder pijnlijke realisatie, na zoveel werk erin gestoken te hebben.
Het duurt dan ook best lang voordat ik écht wil toegeven dat ik geen idee heb wat mijn doel is. Geen doel hebben leek zo veilig; als je nergens op mikt, kan je niet missen, en daarmee ook niet falen. Geen moment aan gedacht dat je zonder doel ook niets raken kan…

De worsteling begint. Een periode die vrij lang duurt.
Ik zit ook in mijn vierde en laatste studiejaar Psychosociale Begeleiding en had grootse plannen om mijn eindscriptie over de Griekse godenwereld te doen.
Mijn hoofdstukindeling was af, mijn plan goedgekeurd, ik had een scriptiebegeleider, er lag materiaal genoeg voor tien scripties…. en toen werd het stil.
Misschien sloeg de twijfel toe omdat ik besefte dat ik geen doel had. Misschien was het iets anders. In ieder geval ging het niet. Waar ik altijd gewend was redelijk vlot en makkelijk te schrijven, kwam er nu niets. Ik sloeg totaal dicht.

Ik kreeg toestemming om mijn scriptieonderwerp te verruimen. Uiteindelijk heb ik het compleet omgegooid. Ik richtte mij op storytelling in therapeutische setting; vergeleek in dat kader onder andere ontwikkelingspsychologie volgens Erik Erikson met de reis van de held, een model van Joseph Campbell.
Griekse mythologie, wat het hoofdonderwerp had moeten zijn, noemde ik slechts zijdelings.
Ik had weer een plafond bereikt en kwam er niet verder mee. Daarom liet ik het maar rusten, het was mooi geweest.
Dacht ik.