Gedurende mijn vierde en laatste studiejaar heb ik hard gewerkt aan het studieprogramma en daarnaast aan het schrijven van mijn scriptie, getiteld: “Mag ik jullie een verhaal vertellen?
Een leidraad voor storytelling in therapeutische setting.”
Hierin verbind ik ontwikkelingspsychologie volgens Steiner en Erikson met het universele kompas dat Campbell ons gegeven heeft met de reis van de held(in), met als doel om inzichtelijk te maken welke overeenkomsten er zijn in thematiek van de fasen en in het leven van de mens. Zo kan men ook beter/bewuster besluiten welk(e) verhaal(soort) het best aansluit bij de hulpvrager op dat moment.
Daarnaast heb ik een kleiner, handzamer model ontwikkeld om mee te werken, dat eveneens gebruikt kan worden in counseling maar ook in het werkveld van coaching, waar niet altijd (diepte)psychologie aan te pas komt.
Het hele proces heeft mij geholpen om mijn visie verder te verhelderen en mijn eigen methodiek rustig op te zetten. Dit zal in de komende jaren steeds verder met mij mee ontwikkelen, iets waar ik naar uitkijk.
In mijn achterhoofd houd ik de mogelijkheid om mijn scriptie te laten uitgeven in boekvorm, verder uitgewerkt dan nu. Ik geloof dat het iets kan toevoegen aan alle boeken die er tot dusver verschenen zijn over storytelling en de kracht van verhalen. Mijn scriptie is deels geboren vanuit mijn eigen wens een leidraad te krijgen, een idee van wanneer je welk verhaal kan inzetten. Want daar heeft naar mijn weten nog niemand iets over geschreven, ik ben het tenminste tot op heden nog niet tegengekomen. Maar eerst wil ik het nog veel verder in de praktijk brengen, toetsen, aanscherpen en bijschaven.
Op zondag 10 juni sloten we als groep ons gezamenlijk studeren af met een eindpresentatie. Twaalf keer 20 minuten waarin we op geheel eigen wijze verhaalden van onze eigen, unieke heldenreizen. Het was een prachtige, magische dag.
En precies een week later kon ik al terecht voor mijn eindgesprek.
Het afstuderen gaat individueel, ieder in zijn/haar eigen tempo. En tja, mijn tempo ligt nu eenmaal vaak wat hoog… Een trainer uit mijn eerste jaar zei grappend dat we dàt er hoogstwaarschijnlijk niet meer uit gaan krijgen en ik vrees dat hij gelijk heeft.
Dus nu, nog voor de zomervakantie, ben ik officieel afgestudeerd in de richting Psychosociaal Werk. Waanzinnig blij, trots en dankbaar, terwijl ik mijn Zweinstein en medestudenten tegelijk enorm ga missen.
Maar wat belangrijker is: nu heb ik weer alle tijd en ruimte om mij te richten op mijn werk als De Sprookjessmid. En daar heb ik pas écht zin in!